Historia Kościoła sięga XV w., na przestrzeni dziejów był on wielokrotnie przebudowywany. Kościół, jak również pomniki dookoła niego oraz pobliski mur historyczny, prezentują całą gamę surowców kamiennych, zarówno lokalnych - gnejs i migmatyt z Piławy, granodioryt z Kośmina i polodowcowe głazy narzutowe; jak też pochodzących z innych rejonów śląska - piaskowiec dolnośląski i marmur śląski; a także importowanych - różnorodne granity. Na ścianach Kościoła zachowały się płaskorzeźby i tablice pamiątkowe w języku niemieckim, wykonane m.in. z piaskowca i marmuru. Widoczne na nich inskrypcje są w pełni czytelne.

W mur wbudowane są szare migmatyty z Piławy Górnej, których wiek ocenia się na przedział neoproterozoik-kambr, które zawierają głównie takie minerały jak kwarc, skalenie, biotyt, muskowit, granat i syllimanit; wmurowane są również różnorodne głazy narzutowe, naniesione przez lodowiec z terenu Skandynawii w plejstocenie - głównie granity. Skały te są widoczne na nieotynkowanych fragmentach murów. Schody i bruk wykonane są z szarego, porfirowatego (różnoziarnistego) granodiorytu z Kośmina wieku karbońskiego, złożonego z minerałów takich jak kwarc, skalenie, biotyt i amfibol. Granodioryt zawiera duże kryształy (fenokryształy) skaleni barwy białej i kremowej, osiągające do 2-4 cm wielkości. Bruk przed budynkiem zawiera również inne rodzaje granitów. Natomiast płaskorzeźby, tablica pamiątkowa i krzyż pokutny wykonane są z żółtego, średnioziarnistego, kwarcowego piaskowca dolnośląskiego, wieku kredowego. Inna tablica wykonana jest z szarego marmuru śląskiego, prawdopodobnie wieku dewońskiego, złożonego głównie z minerału kalcytu.